تنبیه و کودک آزاری موضوعی است که در جامعه ما همواره مورد بحث و توجه بوده است. تفاوت میان تنبیه به معنای راهنمایی و اصلاح رفتار کودک و کودک آزاری که نقض حقوق کودک و آسیب‌رسانی به اوست، بسیار مهم است. در قوانین کشورمان، مجازات‌های مختلفی برای کودک آزاری در نظر گرفته شده است که می‌تواند شامل جرائم کیفری و مدنی باشد.
بنا بر قانون مجازات اسلامی، هرگونه آزار و اذیت فیزیکی، روانی، عاطفی یا جنسی کودکان، ممنوع و قابل پیگرد قانونی است. مجازات‌ها می‌تواند شامل حبس، جزای نقدی، محرومیت از حقوق اجتماعی و حتی شلاق باشد. علاوه بر این، قوانین حمایتی نیز برای کودکان در معرض خطر وجود دارد که شامل تدابیر پیشگیرانه و حمایتی است.
در کنار قوانین کیفری، قوانین مدنی نیز به حمایت از حقوق کودکان و جبران خسارات وارده به آن‌ها می‌پردازد. این مجازات‌ها می‌تواند شامل پرداخت غرامت به کودک آسیب‌دیده باشد.
مسئولیت حمایت از کودکان تنها بر عهده دستگاه قضایی نیست، بلکه سازمان‌های مردم‌نهاد، نهادهای حمایتی و آموزشی و خانواده‌ها نیز نقش مهمی در پیشگیری و مقابله با کودک آزاری دارند. آموزش والدین و مربیان در خصوص روش‌های صحیح تربیتی و تنبیهات غیرخشونت‌آمیز، می‌تواند در کاهش موارد کودک آزاری مؤثر باشد.
به طور خلاصه، تنبیه و کودک آزاری دو مفهوم متفاوت هستند که باید با دقت از یکدیگر تفکیک شوند. کودک آزاری جرمی است که مجازات‌های قانونی سنگینی در پی دارد و حقوق کودکان را به شدت نقض می‌کند. حفاظت از کودکان و حمایت از حقوق آن‌ها وظیفه‌ای است که همه اعضای جامعه باید به آن پایبند باشند.
